Αγαπητέ κύριε Μακριδάκη,
Ένα από τα καλά της τεχνολογίας είναι ίσως ότι επιτέλους μπορούμε οι αναγνώστες να εκφράσουμε άμεσα την ευγνωμοσύνη μας στο συγγραφέα…
Έτσι λοιπόν, αφού ποτέ δε θα καταφέρω να πω ευχαριστώ στον Λουντέμη και τον Καραγάτση μπορώ τουλάχιστον να το πω σε εσάς.
Χρόνια είχα να διαβάσω βιβλίο που να με τραντάξει έτσι μέσα μου, να θυμηθώ την αγάπη μου για τη λογοτεχνία και την ελληνική (και όχι μόνο) ιστορία κομμάτι της οποίας είμαστε και εμείς…
Εντυπωσιάστηκα επίσης που ένας άνθρωπος της γενιάς μου διαλεγει να αφήσει τις ανέσεις και τις ευκολίες για να φτάσει “εκει που δεν μπορεί…”
Σας είμαι ευγνώμων και χαίρομαι ειλικρινά που αρχίζω να σας γνωρίζω συγγραφικά.
Καλή σας συνέχεια και να είστε καλά
Εύα Γκ.
