Χθες με επισκέφθηκε φίλος αναγνώστης εκ Πειραιώς, ονόματι Αλέξανδρος Μ.
Καρπενήσιος την καταγωγή και ενεργός στον αγώνα ενάντια στην τοποθέτηση γιγαντιαίων βιομηχανικών ΑΠΕ στα Ευρυτανικά βουνά, φίλος της φυσικής καλλιέργειας και άνθρωπος με πνεύμα πολύ κοντινό σε αυτό που έχω καταλάβει και νιώσει κι εγώ από τη ζωή.
Περάσαμε όλη τη μέρα μαζί μες στο χωράφι. Φάγαμε λαχανίδες και κουβεντιάσαμε για τα πάντα. Από τα πλαστικά ποτήρια του καφέ, που ο ίδιος πλέον τα κατάργησε και παίρνει στο γραφείο το μόνιμο ποτήρι του, μέχρι την μονοκαλλιέργεια των καταναλωτών στον πλανήτη, μέχρι το Χάος το δημιουργικό και εξισορροπιτικό του σύμπαντος κόσμου και μέχρι τα αεροπλάνα που πετούν συνεχώς από πάνω μας και εκπορνεύουν με τον συνεχόμενο μηχανικό βόμβο τους την ηρεμία του τοπίου, επιβάλλονται βίαια και αφ’ υψηλού δήθεν στον βόμβο των μελισσών.
Μόλις μπήκε μες στο χωράφι ο Αλέξανδρος αναφώνησε ότι δεν μπορεί κανείς να μη δει και να μην αναγνωρίσει το θαύμα της φυσικής καλλιέργειας. Μόλις έφυγε από το χωράφι λίγο πριν σουρουπώσει απεφάνθη ότι το κτήμα είναι σαν ηφαίστειο λίγο προτού εκραγεί.
Και πράγματι έτσι ακριβώς είναι. Αμέτρητα φυτά όλων των ειδών έχουν ξεφυτρώσει και αναπτύσσονται ανάμεσα στα περσινά ξερά. Αν και ήταν πολύ λίγες οι βροχές φέτος, αν και ήρθαν Γενάρη μαζί με τα κρύα, οι λιακάδες και η ανεβασμένη θερμοκρασία των τελευταίων ημερών έδωσε στα φυτά ώθηση για ζωή και αρχίζουν να παίρνουν τα πάνω τους. Ραδίκια, αντίδια, λαχανίδες, κουκιά, αρακάδες, μπιζέλια, ρεβύθια, παπούλες, μπρόκολα, ρόκες, σέσκουλα, μαϊντανά, σέλινα, δέντρα διαφόρων ειδών, δεκάδες είδη ζωής και τροφής σε ένα μικρό χωράφι σε λίγες θα είναι μεγαλωμένα και θαλερά, θα περιμένουν τον άνθρωπο να τον θρέψουν.
Τότε θα φυτρώσουν και τα σπαράγγια και θα έρθει η κορύφωση, θα εκραγεί το ηφαίστειο. Τυχερός όποιος ζει ανάμεσα σε όλην αυτή τη ζωή, τυχερός όποιος μπορεί να την βλέπει και να την απολαμβάνει καθημερινά.
Ο Αλέξανδρος έκανε φέτος πολύ καλό ποδαρικό στις ανοιξιάτικες επισκέψεις στο κτήμα.
